به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، داود خاندوزی در یادداشتی نوشت: صدای در می‌آید چهل نامردی که آن زمان ادعای مردانگی می‌کردند در را شکستند و با در حرمت خانه علی(س) شکست.

قصه از آنجایی شروع شد که حقیقت را در غل و زنجیر کردند و پشت در صدای شکستن پهلویی آمد.

روزگار قد خم کرد، دست مردانگی بسته شد و صدای سیلی در گوش تاریخ پیچید.

کودکی یتیم شد، یتیمی اسیر شد و امید عالمیان سرش بر نیزه رفت آن گاه نگاری تمام حقیقت را که چوب خیزران خرده در تشت در آغوش کشید و جان باخت.

اما در تاریخ هیچگاه حقیقت مهجور نماند، صدای نی که از چاهی که علی(ع) بر آن فریاد می‌زد آواز نوایی نوایی شد.

خاک سوخته کربلا مهر و تسبیح شد و همه اراده عالم بر آن شد که خورشید حقیقت بر عالم بتابد.

قسم به آن سینه سوخته قسم و به آن دستان بسته و قسم به پهلوی شکسته حقیقت معنایی جز ولایت ندارد برای رسیدن به ولایت باید از کوچه مردمداری در خانه علی(س) را زد.

زهرا(س) قربانی حقیقت شد تا ولایت زنده بماند حقیقت زمانه را دریاب تا تشت و چوب خیزران نیاوردند.

یادمان باشد حقیقت بر پشت ماه تزویر پنهان نمی‌ماند روزی نگارامید خواهد آمد و حقیقت طلوع خواهد کرد.

من تا آن روز با جگر خونین می‌نویسم برای آن شهیدی که پازلی از حقیقت را آورد برای آن خوشنامی که ما را از گمراهی و گمنامی رهانید و می‌نویسم برای آن دستان پینه بسته‌ای که حقیقت را در زخم‌های خود جای داده تا کودکی گرسنه نماند.

می‌نویسم برای امید که امروز بر دست اشقیای زمان در صحرای سینا اسیر است یادم تو را فراموش نمی‌شود.